Ahmet URFALI tarafından yazıldı.

Kategori: Edebiyat Sohbetleri

Belh’ten başlamıştı sırlar hâkimi Mevlâna’nın göçü.
“Susayan suyu arar,
Su da susayanı."

Anadolu kuraktı, bozkırdı ve beklemekteydi gönlünü dolduracak rahmeti.
Sesler yankılanıyordu Horasan diyarından:
“Kervanbaşının, kervanın kalkmak üzere olduğunu haber veren çanların sesini duyuyor musun?
O tarafta nice yol arkadaşımız,
Nice dostlarımız var,
Hepsi bizi bekliyor.”

Ahmet URFALI tarafından yazıldı.

Kategori: Edebiyat Sohbetleri

Nihayet yer-gök sarıdır hüzün vaktidir
Hasretle acının ahengidir bu
Yenilmişlerin cengidir bu soluk ve yorgun
Yalnız bir adamın ihtiyar
Evidir şimdi güz bahçeleri sessiz ve sakin
Eski şarkıların ezgisindedir rüzgarın ıslığı
Dalından düşen her yaprak mırıldanır

Ahmet URFALI tarafından yazıldı.

Kategori: Edebiyat Sohbetleri

  “Biz vatandan ayrılmışız, bu yüzden yorgunuz, sınanmadayız.

      Gurbet, Türk şiirinde en çok işlenen temalardan biridir. Halk şairlerinin demir asa, demir çarık ‘’gurbete çıkma’’ zorunluluğu bulunduğundan dolayı, gurbet konusu bütün ozanlar tarafından sıkça işlenmiştir. Şiirlerde gurbet, şairin ilgi alanına göre bazen ilahi bazen de beşeri duygularla ele alınmıştır.

Ahmet URFALI tarafından yazıldı.

Kategori: Edebiyat Sohbetleri

1.Gönlü ‘’Bingöl Çobanları’’ na yayla yapmak… 

Şair; ‘’Daha deniz görmemiş bir çoban çocuğuyum.

                  Bu dağların eskiden aşinasıdır soyum.’’  derken kullandığı, 1.tekil şahıs ifadesiyle şiirine bir gözlemci gibi yaklaşmadığını, konunun bizzat içinde olduğunu belirtir. Kamu’nun kendisi de bu toprakların çocuğudur. Soyu “bu dağların eskiden beri âşinâsı”dır. Onlar buraların “ebenced” bekçisidirler. “Tenha derelerin, vahşi kayaların” onları sürü peşinde görmediği gün yoktur. Burada bir "geçiş” değil, bir “kalış”, öteden beri bu topraklarda yaşayan bir insanın hayatı ve duyuş tarzı bahis konusudur.

Ahmet URFALI tarafından yazıldı.

Kategori: Edebiyat Sohbetleri

 Bayram; sevinç eğlence günü, yeme içme meclisi anlamlarındadır. Her milletin inanç ve kültüründe bayram bulunmaktadır.

   Atalarımız Müslüman olmadan önce de belli zamanlarda bir araya gelerek Gök Tanrı için kurban kestikleri, nevruz adıyla baharı karşıladıkları, ‘’attan aygır, koyundan koç, deveden buğra kırdırarak’’ toy düzenledikleri bilinmektedir. Kurbanlarını, kutsal Ötüken’de yine mukaddes saydıkları yüce dağ başlarında Gök Tanrı’ya bir şükran ifadesi olarak keserlerdi.

Ahmet URFALI tarafından yazıldı.

Kategori: Edebiyat Sohbetleri

“Sevmiyorlar bilginler sizin Türkçe dilini,

Bilginlerden işitsen açar gönül ilini,

Ayet-Hadis anlamı Türkçe olsa duyarlar,

Anlamına erenler, başı eğip uyarlar.

Miskin, Kul Hoca Ahmet, yedi atana rahmet

Fars dilini bilir de sevip söyler Türkçe’yi..”

Ahmet URFALI tarafından yazıldı.

Kategori: Edebiyat Sohbetleri

  Divân-ı Lügati't-Türk'te ‘’koşmak’’,  türkü düzmek, türkü yakmak anlamlarında kullanılmıştır. Koşmak,  Türk Dil Kurumu sözlüğünde birlikte iş görmesi için bir şeyi, bir kimseyi başka birinin yanına katmak, arkadaş olarak vermek olarak açıklanmıştır. Eski Türklerde şiir, müzik eşliğinde söylenirdi. Ozanlar kopuz veya çöğür çalarak şiirler okumuşlardır.. Böylece Türkçe’de şiir anlamındaki koşuk, kelimesi türkü düzmek, türkü yakmakla beraber ifade edilmiştir. Koşma, aynı şekilde müzik eşliğinde söylenirken zaman içerisinde  Türkçe’nin en çok kullanılan nazım biçimi olmuştur. Koşuk,  Kutadgu Bilig’de de geçmektedir.

Ahmet URFALI tarafından yazıldı.

Kategori: Edebiyat Sohbetleri

 Türk divan şiiri 13. ve 19. yüzyıllar arasında varlığını sürdürerek nazım şekilleri, dili, iç ahenk, mecaz, tema, mazmun ve edebi sanatlarıyla altı asır gibi uzunca bir döneme damgasını vurmuştur. Divan edebiyatı tabiri ilk defa Ömer Seyfeddin ve Ali Canip tarafından kullanılmaya başlanmıştır. Divan edebiyatı yerine; edebiyyât-ı kadime, havas edebiyatı, saray edebiyatı, enderun edebiyatı, skolastik edebiyat, medrese edebiyatı, Osmanlı edebiyatı, yüksek zümre edebiyatı, klasik edebiyat, klasik Türk edebiyatı ifadeleri de söylenmesine karşılık bu adlandırmalar yaygınlık kazanmamıştır. 

Ahmet URFALI tarafından yazıldı.

Kategori: Edebiyat Sohbetleri

 Türk edebiyatında divan şiirinin ilk örnekleri 13. yüzyılın sonlarından başlayarak 19. yüzyıl başlarına kadar devam etmiştir. Türkistan ve Horasan Türk kültür havzaları ile Fars kültür merkezlerinin coğrafi yakınlığı iki millet arasında kültürel bağlar kurulmasına sebep olmuştur. Farsların uzun bir süre Türk egemenliği altında yaşamaları sanat etkileşimlerini de ortaya çıkarmıştır. Fars şiirinin kuruluşunda Türk kökenli şairlerin bulunması bu tarihi ve kültürel nedenlere dayanmaktadır.

Ahmet URFALI tarafından yazıldı.

Kategori: Edebiyat Sohbetleri

 Türk kültür ve medeniyetinin her alanda soyut ve somut değerleri mevcuttur. Dünyanın her yerinde var olmanı gereği genel kabullere dayanır. Türk kültürü, Türkistan’da mayalanmış, yetkin ve olgun bir seviyeye yükselmiştir. Bu durum, beş bin yıllık bir zaman diliminde ‘’Türk Kültür Havzası’’ nda bir hayat alanı edinmiştir. Türkistan’dan doğan bu muhteşem kültür; Asya, Afrika ve Avrupa’da hâkim hâle gelmiştir. Askeri üstünlük, bir kasırga misali eser. Fetihler, kültürel yönden desteklenerek gönüller kazanılır. Yüksek Türk kültürünün insani değerlere verdiği önem sayesinde zaferler pekiştirilmiştir. Türkistan, Horasan ve Anadolu merkezli olarak gelişen Türk kültür havzası günümüzde de varlığını sürdürmekte, geleceğin ufkunda yeni dirilişlerin ve atılımların vaktini beklemektedir. Biz burada konumuz gereği şiirde Türkistan üslûbu üzerinde duracağız.