Suyun lisanı vardır. Hatta lehçelere de ayrılır su, zaman zaman…
Büründüğü renge göre anlayabilirsiniz kullandığı dili. Dalgalarına da bakınca ruh dünyasını tahlil edebilirsiniz.
Su…Hayatın çözülemeyen sırlarından birisi. Yerine başka bir varlığın asla tercih edilemeyeceği baş tacımız. Olmazsa olmazımız. Yaşam pınarımızın en başı. Doğanın kutsalı, beşerin kutsalı, kainatın kutsalı! Mavinin cümbüşü su!
İlkokul çağlarımda, Dede Korkut hikayelerini fısıldadı kulağıma babam... Uyumaya hazırlanırken bunların masallaştırılmış halini dinlerken teypten, kapanıverdi göz kapaklarım... Atsız Ata'nın '' Deli Kurd'u, Bozkurtlar'ı ''süsledi sonrasında hayallerimi... Keşke o çağlarda doğsaydım, dedim anneme isyanla karışık... Yamtarlar, Sancarlar, Kürşatlar derken, Ötüken ve Altaylar özlemi yerleşiverdi küçücük yüreğime...
Yorum yaz (0 Yorumlar)
Gökten üç elma düşsün. Düşen üç elma sana, bana, ona olmasın… Bizlere, hayata ve umuda dair olsun. Gönüllere düşen cemre olsun bunlar. Bahar getirisin yazgılar, hayat bulsun hayaller. Boy versin fidanlar.
Öğret öğretmen, eğit öğretmen. Sabret öğretmen.. Dinle öğretmen. Sus! hakkını dahi savunma öğretmen, Sen, sadece söylenileni yap öğretmen…
Sulanmayan çiçek gibi, zaman içinde kuru öğretmen! Sorumlulukların ağırlığı altında kendini dahi unut öğretmen… Süpermen olarak yaratılmışçasına, ondan mütemadiyen “süper olmanın” beklendiği ama onu da insan olduğunun çoğu vakit unutulduğu, cefakâr öğretmen… Maaşını aldığı günden itibaren, gelecek ayını da hesaplamak zorunda olan yirmi dört kasımdan bir sonraki yirmi dört kasıma kadar isminin dahi hatırlanmadığı öğretmen…
Yorum yaz (0 Yorumlar)
Ülkemizde hatırı sayılır bir nufusa sahip olan yörükler Anadolu'ya Selçuklu döneminde gelmişlerdir. Osmanlı kayıtlarına da “yürüyen “anlamına gelen “yörük “olarak geçmişlerdir.
Yörükler özbeöz Türk'türler. Bugün kendi tabirleri ile ''konmuş'' yani yani yerleşik düzene geçmişlerdir. Daha çok Manisa,Kütahya Afyonkarahisar, Antalya’da yaşamaktadırlar.
Sermin Fatma Doğruyol…
O bir öğretmen,eğitimci. 80 ihtilalini ve öncesini bir öğrenci olarak bütün boyutlarıyla yaşamış bir Ülkücü.
Ülkücü gençliğinin o dönemlerde Türk Milleti ve Devletine kasteden, dışarıdan beslenildiği âşikar olan komünist hareketin önünde set olduğu dönemleri bire bir yaşamış bir Türkçü..
Kendisi ile bir söyleşi gerçekleştirdik. Ondan bizlere o dönemleri ve Tanrı Dağları’nın Fatih’i Hüseyin Nihal Atsız'ı anlatmasını istedik...
Bayram denilince aklıma, tadı damağımda hep kalmış ve sanırım kalmaya da devam edecek sütlü şekerler gelir. Her sene vitrinden itinayla çıkarılan, kırılmasından korkulan şekerliklere dizilen sütlü şekerler… Hani ağzımıza attığımız anda, kahve aromasını da hafiften damağımızda hissettiğimiz sütlü bayram şekerleri…
Hep beraber, bayram öncesi son bir haftaya gidelim mi?
Yorum yaz (1 Yorum)
Herkesin kıyameti kendine tufan ,
Yaşanan ızdırabın zehrine dayan ,
Yaşanmamışlıklarına yan da yan,
Herkesin kıyameti kendine tufan..
Firkat sonrası, ayları sayarım önce.. Ayların günlere indiği haftalarda, bir annenin evladına kavuşma heyecanına denk bir duygudur hissettiğim şey. Irağı yakın etme zamanı yaklaştıkça; rüyalarımı Ege kaplar, rüyalarıma Ege sahiplenir.
Yola çıkmama bir gün kala, uyku haram olur da saatleri sayarım. Uykusuzluğun sersemliğini yaşamam yolculuk günü. Beni yoran, bıktıran, kahreden her ne varsa, feribotta veda ederim onlara…Her birini salarım gider, Marmara’nın bulanık akıntısına…Dönüp bakmam arkama, el bile sallamam hiç birine.. Geride bıraktıklarımı o kadar yok sayarım ki; varlığımı diriltirim bunların yokluklarıyla…
Yorum yaz (8 Yorumlar)
İnsan kelimesi .. Beş harfe sığdırılmış, üzerine asırlardır düşünülen, araştırmalar yapılan ,yazılar yazılan ama hala çözülmeyi bekleyen bir muamma ..
Sahi nedir insan? Daha doğru ifade edecek olursam ; ‘’insan olmak’’ nasıl bir olgudur? İnsan olmanın gereklilikleri nelerdir?
Çağımızda aranası ama zor bulunası hale gelen insanlık, yitik değerler kervanına girmek üzere..
Onun namına aradıklarım var… Gören duyan var mı?
Yorum yaz (2 Yorumlar)
Önlüğümün siyah, yakamın beyaz dantel olduğu ilkokul yıllarıma gidiyorum. Sobanın sıcaklığıyla mahmurlaşmış gözlerimizle kara tahta önünde öğretmenimizi izlediğimiz yıllara…
Samimiyetin, sıcaklığın, “sınıf içi aile olmanın” hissedildiği, genel olarak oturan, dinleyen, susan, yazan ve ne söylenirse “doğru olduğunun” sanıldığı dönemlere…
Yorum yaz (3 Yorumlar)Sayfa 1 / 2