Mehmet Ali KALKAN
Mehmet Ali Kalkan
Babam vefat edeli on altı seneyi geçti.
Her dut mevsimi geldiğinde annem, yanına gittiğimde ya da telefonda "sana söylüyorum kızım, sen anla gelinim" kabilinden bir şeyler söyler.
-Kövde dutla da olme başlamışdır.
-Bilmem.
-Kövün aşşasındakile benneşmiştir.
-Görmedim.
Sabah iş hanına geldim, dış kapı daha açılmamış, karşıdaki parka oturdum bekliyorum.
Simit satan bir genç geldi "abi simit?"
Yanıma oturttum, sohbet ediyoruz.
-Simit mi satıyorsun?
-Evet.
-Adın Ne?
-Ali.
-Ali, benim de adım Mehmet Ali, Ali'nin önünde Mehmet var, nerelisin sen?
-Irak Türkmeniyim abi.
Gönlümden...
Hayati Vasfi Taşyürek Ağabey'i 1970'li yıllarda Eskişehir'de dinlemek kısmet olmuştu.
Hayati Vasfi Ağabey'e iki dost bildiği insan "senin çevren geniş, beraber iş yapalım" diye bir bankadan çek aldırıyorlar. Ardından da "biz ödeyeceğiz" diye çek kestiriyorlar. Ödemiyorlar tabi, neticede Hayati Vasfi Ağabey ceza evine düşüyor.
Cemal Safi Ağabey ceza evine ziyarete gidiyor, görüştürmüyorlar. O da eve gelince gardiyana bir şiir yazıp ceza evine Hayati Vasfi Ağabey'e gönderiyor.
Şiir şu;
Dün bizim Metin Bilgesoy kardeşimizin yazısını koymuş, bugün de nasip olursa cevap verelim demiştim.
Yazıda benim için “Çatık kaşlı” demiş, o doğru. İki kaşımın arasında kalın bir çizgi var, sanırsın su arkı. Bir sevdiğimizle fotoğraf çektirmişiz. O alabildiğine gülmüş, ben de tam tersi. Siyahla beyaz gibi. “Benim mutluluğuma bak, senin de şu haline bak” gibi bir şey söylemişti. Çatık kaş konusunda Metin haklı.
Read more KÖYÜMDEN... GÖNLÜMDEN...
Bir yıldız doğar yüceden, adını sen koyarsın.
Yazdıkların onadır, söylediklerinde...
Söylemediklerin de.
Atalarımız Kutup Yıldızı'na "Demir Kazık" derlermiş.
Göğün atları oraya bağlanırmış. Demir Kazık sabit durur, diğerleri etrafında döner dururmuş.
Taşınırken dökülen samanlardan bir yol olmuş, Samanyolu demişler.
Göğünde yıldız olması ne güzel.
Sevdiğinin gözleri Leyla'da yunmuş can suyudur, göğünde dalgalanır durur.
O'ndan yanadır hayallerin.
Bunu geçen sene yazmışım. Yağmur, üç yaşını geçti şimdi. Allah bütün çocuklarımızın yollarını, bahtlarını açık eylesin. Bayramları kutlu olsun...
Bu Yağmur, dedesinin torunu.
Yağmur iki yaşını biraz geçti. Tabiatı çok seviyor. Dağları, ormanları, kuşları, ağaçları, karı...Zaten kendisi Yağmur.
Ara sıra dede torun köye gidiyoruz böyle.Tam da kafa dengim.
Geçen sene Gaziantep'e gittim. Okul arkadaşım Osman'a uğradım. Osman "Çocuk Antep Fıstığı, torun da içi" demişti.
Read more KÖYÜMDEN... GÖNLÜMDEN...
Uzun yıllar önce bir türkü dolanırdı dilime;
"Vay göresim geldi Berçenek seni,
Dumanlı dumanlı oy bizim eller,
Nasıl unutulur körpe yavrumu,
Dumanlı dumanlı oy bizim eller,
Oturup ağlasam delidir derler."
Herkesin bir Berçenek'i vardı. Gurbet yol yol olur içimize işlerdi. Yar, sıla bir gül olur açardı yüreğimizde, için için kanardı bir yerimiz. Yaş dökülürdü avucumuza, varsın deli desinlerdi, Mecnun'luk böyle bir şeydi. Dağlarımız dumanlıydı bizim, hayatımız âh'lı amanlıydı.
Read more GÖNLÜMDEN...
Eski defterleri karıştırırken bu dosya kâğıdı elime geçti.
Aşık Reyhani Ağabey'i rahmetli Rasim Köroğlu ile Bursa'dan Eskişehir'e getirmiştik. Reyhani Ağabey Osmangazi Üniversitesi'nde Rasim'le beraber bir sohbet yapmıştı talebelere. Daha sonra da Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde ameliyat olmuştu.
Hasta ziyaretleri bazı gün gündüzleri oluyordu ama her akşam belli bir ücret karşılığı saat 18.00 den 19.00 a kadar serbestti. Ben de yanıma üniversite öğrencilerini, Türk Dünyası'ndan gelen arkadaşları alıp her akşam yanına gidiyordum. Ne güzel sohbetler oluyordu. Reyhani Ağabey hatıralarını anlatıyordu, biz de dinliyorduk.
Mehmet Niyazi Ağabey...
11 Mayıs 2020 Mehmet Niyazi Ağabey'in vefatının ikinci yılı idi.
Niyazi Ağabey'in yaptıkları, yazdıkları kitapları, nasıl bir insan olduğu, konuşmaları internet sitelerinde bulunur. Ben de kendimce bir şeyler yazmak istedim.
Mehmet Niyazi Ağabey'in ilk kitabını üniversite yıllarında okumuştum, 1980 öncesi. Daha sonra da diğer kitaplarını. Yıllar sonra da tanışmak kısmet olmuştu.
Read more GÖNLÜMDEN...
Yolumuz gurbete düştü,
Hazin hazin ağlar gönül,
Araya hasretlik girdi,
Hazin hazin ağlar gönül,
Radyoda bu türkü vardı.
Yolumuz gurbete değildi ama dünya gurbetindeydik nasıl olsa.
Annemle ana- oğul şöyle bir köyü, dağları dolaşıp gelelim, gözümüz gönlümüz açılsın dedik, yola çıktık.
Hani postacı haftalık izne çıkmış da "şöyle rahat rahat mahalleyi bir dolaşayım" demiş ya, bizimki de o hesap.
Annem yürüyemiyordu ama arabadan gördükleri yeterdi, temiz hava almak da güzeldi.
Sohbet zaten güzel.
More Articles
Page 1 of 2