- Rukiye ÖZDEMİR tarafından yazıldı.
- Kategori: Yeni Öykü/Romancılar
Pazartesi değilse bugün salıdır. Gözlerinin içinde kaybolduğum gündür.
Salı değilse bugün çarşambadır. Sesini şarkı diye dinlediğim gündür.
Çarşamba değilse bugün perşembedir. Bir ayak tıkırtına hoşnut olduğum gündür.
Perşembe değilse bugün cumadır. Banyodaki tarakta kalan saç telini kokladığım gündür.
Cuma değilse bugün cumartesidir. Kapının önüne bıraktığın o terliği gördüğüm gündür.
- Dursun GÜRLEK tarafından yazıldı.
- Kategori: Öykü/Roman Seçkileri
Türkçemizde pabuçla ilgili çok sayıda atasözü ve deyim var. Meselâ bir işi ısrarla takip ettiğimizi dile getirmek için "Pabuç eskitti" deriz. "Pabuç pahalı" sözü ise, durumun tehlikeli olduğunu, kişinin sonunda zararlı çıkabileceğini anlatır. "Pabucu dama atıldı" diye bir lâf duyduğumuz zaman, bir insanın gözden düştüğünü, eski itibarının kalmadığım aklımıza getiririz. Zavallı, perişan bir kimsenin halini tasvir etmek için de "Pabucu yarım" sözü söylenir. Yanımızdan kovmak, uzaklaştırmak istediğiniz adamın "Pabucunu eline verebilirsiniz!"
- Rukiye ÖZDEMİR tarafından yazıldı.
- Kategori: Yeni Öykü/Romancılar
Telefonum çaldı. Açtım. Merhaba ben Aylin. Önce sesim titredi. “Aylin abla” dedim. “Aylin ablam.” Sesini duymak yıllarca söylediğim selamların ulaştırılması gibiydi. Aradan geçen onca yılın hatırına bir kahve içmişliği gibiydi.
Bana inat şen şakrak sesi vardı. Aslında öyle bir zamanımda aramıştı ki beni gitmekle kalmak arasındaki gitgelden kurtarmıştı.
“Nasılsın” diye sordu. “İyiyim” demek için yıllarımı verdim sanki. “Büyümüşsündür” dedi gülerek. “Evet” dedim bi otuz yedi yıl kadar büyüdüm. Olsun ben de kırk iki yıl kadar büyüdüm dedi. Aramızda pek bir şey yokmuş, aynı şeye ağlayıp gülebiliriz.
- Rukiye ÖZDEMİR tarafından yazıldı.
- Kategori: Yeni Öykü/Romancılar
Lisedeyiz, fizik dersinde. Fizik dersi için laboratuvara gidiyoruz. Çok havalı. İnsanın yürüyüşü bile değişiyor. Nasıl değişmesin ki? Sonuçta sınıftan çıkıyoruz ve elimize sadece fizik kitabını ve defterini alıyoruz. Bizi çocuklaştıran sırt çantaları sınıfta. Ceket giymeye ve kravat takmaya o yıl başlamıştık. Zaten onlar bize bir hava vermişti. Büyütmüştü. Ceket ve kravatın yürüyüş değiştirecek kadar bir hava vereceğini kim tahmin edebilir ki?
Laboratuvara girdik. Fizik hocamız da geldi. Hoca tabi, öğretmen değil. Öğretmen ilkokulda kaldı. Çünkü ceketle, kravatla, laboratuara giden koridorda büyüdük biz.
- Fatma DAĞLI tarafından yazıldı.
- Kategori: Öykü/Roman Seçkileri
Etraf gözlerimi kamaştıran bembeyaz bir yorganla kaplıydı. Tipileyen karın havada oluşturduğu gelişigüzel savrulmalar önümü görmeyi iyice zorlaştırıyor, irili ufaklı tepecikler kollarını açmış duran hayaletleri andırıyordu. Dizlerime kadar birikmiş karda bata çıka yürürken, bir görünüp bir kaybolan siyah botlarımla, ayaklarımın altında gıcırdayan beyaz zeminin oluşturduğu tezat, ruhumdaki karmaşaya eşlik ediyordu sanki. Saat tam altıda buluşma noktasında olmamızı istemişti Yogi Hoca. Bir yanımda annem, bir yanımda babam ve omzumdan koluma yayılan dayanılmaz ağrıyla Zirve oteline doğru yol almaktaydık.
- Rukiye ÖZDEMİR tarafından yazıldı.
- Kategori: Yeni Öykü/Romancılar
Beni ilk sardumyam terk etti. Öylece bir sabah, hiçbir şey yokken, güneş doğduktan sonra kurumaya başladı. Önce çiçek çiçek sonra yaprak yaprak. Sardunya gitmeye başlayınca kafesindeki muhabbet kuşum tüy dökmeye başladı. Önce tüy sonra gözyaşı. Muhabbet kuşumun döktüğü gözyaşında akvaryumdaki balıklarım boğuldu. Balıkların derdine yanan kedilerim birer birer nankör oldu.
Hep düşünürdüm. Hayatta yapayalnız kalsam ne yaparım diye? Kaldım işte.
- YUSUF ZİYA ORTAÇ tarafından yazıldı.
- Kategori: Öykü/Roman Seçkileri
Üçüncü hatırladığım yer Adalar oldu.
Yahya Kemal’in ilâhî adaları…
Ve ertesi sabah, erkenden vapura atladım. Neşem o kadar yerindeydi ki, yolun uzunluğu, kamaranın sıkıntısı, bana ağır gelmedi bile…
Nihayet, uzaktan Adalar göründü. Toprakları sıhhatli bir yüz gibi kızarmış, kanlı, canlı adalar… Saate baktım: on iki… Kendi kendime mırıldandım:
- Rukiye ÖZDEMİR tarafından yazıldı.
- Kategori: Yeni Öykü/Romancılar
Kimine göre masal, kimine göre bahar. Kimine göre Adem, kimine göre Havva. Kimine göre yasak, kimine göre zevk-i sefa.
Rukiye ÖZDEMİR
- Rukiye ÖZDEMİR tarafından yazıldı.
- Kategori: Yeni Öykü/Romancılar
Merhaba yetmiş yaşım. Dante’ye göre yolun sonuna gelmişimdir. Ömrünün en güzel yıllarını ‘boş işlerle uğraşma’ diyen bir adam için harcadım. Özür dilerim.
O üçlü koltukta uyudu. Ben de omzuma şalımı alıp oturdum, soğuk gecelerde. İstediğim bu değildi emin olabilirsin. Çok bir şey de istemedim aslında. Çayıma yandaş aradım da bulduğumu sanmışım. Yaşamak istediğim aşkı hep hayallerimde yaşattım. Zararın neresinden dönersen kardır derler ama ben hiç kara geçemedim.
- RUKİYE ÖZDEMİR tarafından yazıldı.
- Kategori: Yeni Öykü/Romancılar
Babamdan kalan o eski evin önündeki somyanın üzerinde kollarımı bağladım oturuyorum. Değişik duygular içerisindeyim. Bir duygudan çıkmadan diğerine yatay geçiş yapıyorum. Halimden memnunluk derecem değişkenlik gösteriyor.
Buraları hayal meyal hatırlıyorum. Ayrılık yokuşu… Zamanında sevdalılar “bu yokuşu birlikte çıkamayacaksak, sevdaya hiç yeltenmeyelim” derlermiş. İnsan düşünmeden edemiyor. Kaç kişi çıktı, kaçı yarıladı ya da baştan vazgeçti?
- Edebiyat Dunyamız tarafından yazıldı.
- Kategori: Öykü/Roman Seçkileri
Meğer Hanım bir gün Oğuz otururken üstüne düşman geldi. Gece içinde ürktü göçtü. Kaçıp giderken Aruz Koca'nın oğlancığı düşmüş. Bir aslan bulup götürmüş, beslemiş.
Oğuz yine zamanla gelip yurduna kondu. Oğuz Han’ın at çobanı gelip haber getirdi, der: Hanım sazdan bir aslan çıkıyor, at vuruyor, sallana sallana yürüyüşü adam gibi, at basarak kan sömürüyor. Aruz der: Hanım, ürktüğümüz zaman düşen benim oğlancığımdır belki dedi.
Beyler bindiler, aslan yatağı üzerine geldiler. Aslanı kaldırıp oğlanı tuttular. Aruz oğlanı alıp evine getirdi. Şenlik yaptılar, yeme içme oldu.