Edebiyat Dünyamız

Rüzgârın hırıltısıyla yankılanan kalın paslı demir pencere, kapı ve taş duvarlar; bağrından akan gözyaşlarıyla tutsak olmanın mâteminde yapayalnız, prangalı, çökmüş, uzun dağınık kirli saç sakal yüzünü kaplamış, başı önünde, yırtık, kirli mahkûm elbiseleri içinde. Dilini yutmuş, gözleri hüzün yemiş, dik bakışlarla, matem sessizliğinde, hücresinde oturmuş, Üzüntü hüzün hâl tavrında, çocukluk yılları gözünün önüne getiriverdi. Türk kadının cesaret bilgisiyle, annesi sürekli doğduğu Sincar kasabasını, Türkmen geleneklerine göre; babası Melik Şahın, kulağına Ahmet ismini ezan okuyarak koyduğunu, anlattığını hatırlıyordu. Atalarının Horasan sevdasını, sevgi seli ile şah damarına sindirdiğini hissetti.

Aklında; memleketin evlatlarına gerekli olan, özgürlüğü, refahı sağlamak için savaşları kazanmak, bulunduğu toprakları sürekli genişletmek, anında zekice çözüm üretmek ve pratikliğin iyi bir savaşçı için şart olduğunu biliyordu.

Bir ırmak düşü gördüm. Sevgi, “sesini ırmak sularından” alıp “kalbimizin bahçesine” akıyordu. Irmak boyunca aşkın kuşları kanat çırpıyor, sabır ve dua çiçekleri açıyordu. Burada ümit dağlarına sığınan ceylanlar, ak kanatlı kuğular ve güvercinler var. Rüzgârlar aşkın sırrını fısıldıyor kalbinize. Burada ağaçların hışırtısında ve gülün renginde aşka dair bir ima var. Rengârenk kır çiçekleri, karanfiller, leylaklar, Afrika menekşeleri, fesleğen bahçeleri ve ıhlamur dallarından süzülen ıtırın etrafınızı sardığı bir cennet köşesindesiniz.

Bir düş ki düşülür yollara. Bulutlar yol gösteriyor bir ırmağın akışında. Mehriyâr’ın bir çift bakışında ve kalbi her yakışında umuda tutunur burada aşk. “Yüreğim bir anka kuşu” diyen şairin bütün kelimeleri O’nu söyler burada; bir şiirde yanıp kül olur, sonra başka bir şiirde küllerinden doğar böylece anka yürekli şair. Bütün kelimelerin bittiği anda, “Bir Irmak Düşü” kitabından hiç bitmeyen bir aşkın sabahına uyanırsınız.

İki veya daha çok kimse arasında karşılıklı olarak dostça, arkadaşça yapılan konuşmalara genel anlamda sohbet diyoruz.

Sohbet etmek/eylemek, beli, kuralarla bağlı elbette. Herkesle her zaman, her yerde, her konuda sohbet edilemiyor.

Tecrübelerimizi, düşüncelerimizi, duygularımızı, istek ve arzularımızı; memleketin gidişatını …sakin bir ortamda paylaşamaz olduk.

Konuşurken göz temasını sürdürmeyi hiç beceremiyoruz.

Karşımızdakini dinlerken başka bir şeylerle çok rahat meşgul olabiliyoruz.

Birbirimizin beden dilini anlamayı bırakın gözlemeyi dahi istemiyoruz.